اهداف 

1-  ارتقاء سطح دانش عمومی در زمینه های شناسایی، بومی سازی، تولید صنعتی به روز قایق، جت اسکی با استفاده از فناوری، تجهیزات و صنایع نوین

2- فرهنگ سازی و تغییر سبک زندگی  شهری در استفاده از تولید و توزیع محصولات قایق، جت اسکی، غواصی و تجهیزات وابسته در جامعه

3- معرفی فرصت های نوین اشتغال زایی و کار آفرینی در بخش تولید صنایع کوچک، متوسط و پیشــرفته با استفاده از طــرح های دانش بنیان موفق در توسعه متوازن زنجیره علم و ثروت و تاثیر آن در امر توسعه کشور

4- معرفی انواع محصولات مرتبط با قایق، جت اسکی، غواصی و تجهیزات وابسته

5- تعامل و هم فکری سازنده بین بخش های علمی، تولیدی، اجــرایی و بارزگانی به منظور ترفیع کیفیت تجـاری سازی و معرفی محصولات نوین

 6- تولیدی و استانداردسازی جهت مصارف داخل کشور و صادرات و ورود به بازار جهانی

7- ترویج فرهنگ تبادل فناوری و بکار گیری دانش روز با استفاده از فضــای مذاکره و تعامل بین فعالان حوزه فناوری بر اساس فن بازار تخصصی و فنی

 8- بسترسازی مناسب برای سرمایه گذاری بازرگانان داخلی و خارجی

9- ارائه خدمات مشاوره های علمی تخصصی برای متقاضیان برگزاری کارهای تخصصی

10- تسریع و گسترش استفاده از قایق ،جت اسکی به منظور ارتقای سلامتی در جامعه و فرهنگ سازی برای گنجاندن آن در تفریح های خانوادگی و استفاده صحیح و استاندارد از آن

11- همکاری مستمر با شرکت های خارجی فعال در این زمینه و انتقال فن آوری و یا دانش های نوین به ایران

12- تولید محصولات با کیفیت و قابل رقابت با محصولات خارجی در حوزه (قایق، جت اسکی، لوازم غواصی و تجهیزات وابسته) در ایران اسلامی و پیشرفت در این صنعت در کشور

13- تشویق و تبلیغ و ارائه مشاوره های فنی و تخصصی برای ورود هرچه بیشتر صنعتگران و تولید کننده ها، عرضه کننده ها، وارد کننده ها و صادر کننده ها در زمینه های مرتبط

14- معرفی طرح های مربوط به صنعت گردشگری در زمینه های قایق، جت اسکی، غواصی و تجهیزات وابسته در بسترهای دریاها و دریاچه های ایران

15- ارتقا صنعت گردشگری و جذب توریسم و خدمات هتلداری در زمینه های قایق، جت اسکی، غواصی، تجهیزات وابسته در اطراف بسترهای دریاها و دریاچه های ایران

16- شناسایی مناطق بکر دریایی ایران به منظور سرمایه گذاری شرکت های فعال خارجی در ایران

17- تبدیل ایران اسلامی به یکی از مطرح ترین کشورها در جذب توریسم و گردشگر (تفریحی، ورزشی و آبی) در جهان در این زمینه و همکاری با آنها و کسب دانش های لازم و به روز دنیا از آنها

18- تجهیز تمام گردشگاه های تفریحی، ورزشی و آبی در سراسر کشور و استفاده از جدیدترین فناوری ها و امکانات جدید

تاریخچه

در ورزش امروز جهان رشته های بسیاری از جمله رشته های آبی فعالیت می کنند، شنا و قایقرانی از اصلی ترین آنها محسوب می شوند اما بسیاری از زیرمجموعه های این دو رشته از عرصه ورزشی و مسابقه ای خارج شده و وارد وادی تفریحی شده اند که عموم مردم در آن فعالیت می کنند.

بسیاری از ورزش های آبی که در فصل گرما مورد استفاده عموم مردم قرار می گیرند، سابقه ای ورزشی و مسابقه ای دارند و هم اکنون هم در سطح جهان رقابت هایی برای آنها برگزار میشود. جت اسکی از این موارد است که این روزها یک تفریح در فصل گرما محسوب می شود و جدا از سواحل دریاها، دریاچه های مصنوعی هم پایگاهی برای استفاده از جت اسکی است.در میان این تفریح ها رشته هایی وجود دارند که دشوارترند و نیاز به آموزش دارند. به طور مثال قایق بادبانی تنها به حرکت درآوردن قایق نیست بلکه باید آموزش های مختلفی چون جهت یابی نیز دیده شود. این تفریح ها در سال های اخیر مورد توجه ایرانی ها قرار گرفته است.

سواحل دریای خزر و خلیج فارس پایگاه های اصلی این تفریح های آبی محسوب می شوند. سواحل خزر در فصل گرما و سواحل خلیج فارس در فصل سرما مکانی مناسب برای تفریح های آبی است. اکثر رشته های ورزشی آبی که جنبه تفریحی دارند به دلیل تازگی و وارداتی بودن تجهیزاتشان در مجموعه رشته های گران قیمت قرار میگیرند.

كسي از تاريخچه ي دقيق اولين قايق اطلاعي ندارد اما آنچه كه مسلم است صنعت كشتي سازي ريشه در زمان هاي بسيار كهن دارد مثلاً در تاريخ مي خوانيم كه ۵۰۰ سال قبل از ميلاد يونانيان در جنگ با ايرانيان از كشتي هاي جنگي استفاده مي كردند.

به نظر مي رسد كه براي انسان هاي روزگاران قديم، فكر استفاده از قايق با مشاهده ي اجسام چوبي نظير الوارها و شاخه هاي درختان، كه روي آب شناور بوده اند، حاصل گشته است و احتمال مي رود نخستين بار چند ساقه ي درخت را به هم بسته اند، روي آن نشسته و در جهت حركت آب از آن به عنوان قايق استفاده كرده اند و در تاريخ صنايع و اختراعات نيز نوشته اند كه چون سطح اين قايق هاي مسطح را هميشه آب فرا مي گرفت، به جاي آنها از تنه ي درختان تنومند استفاده مي كردند يعني از آن نيم استوانه اي بريدند، وسطش را با زحمت زياد گود كردند. بعدها تلفيقي از قايق هاي مسطح و نيم استوانه اي ساختند يعني قايق را به شكل مكعب مستطيل درآوردند. در تاريخ صنايع همچنين مي خوانيم كه مصرهاي قديم كشتي هايي داشتند كه پارو زني آنها را برده ها به عهده داشتند. «وايكينگ» ها نيز در سال ۸۰۰ ميلادي كشتي هاي بادباني داشتند.

 نخستين كشتي بخار توسط جيمز رامزي ساخته شد، آن را در حضور تماشاگران زيادي به آب انداخت. در سال ۱۸۰۷ هم كشتي معروف كلرومون به كوشش رابرت فولتن در رودخانه ي هودسن به راه افتاد. سرانجام اولين كشتي بخار اقيانوس پيما در سال ۱۸۳۸ از اقيانوس گذشت.

البته صنعتگران كشورهاي مختلف در تكميل فن كشتي سازي هر كدام سهم جداگانه اي داشتند از جمله در روسيه در سال ۱۸۳۷ يك كشتي بخاري مدور ساختند، كه امتيازاتي نسبت به كشتي هاي مختلف آن زمان داشت و چون معايبي را هم دارا بود، مورد تقليد قرار نگرفت.

از جمله ورزش های آبی که جنبه تفریحی در جهان دارد قایق های بادبانی است. این قایق ها با نیروی باد حرکت می کنند، در دریاهای بزرگ و اقیانوس ها به آب می زنند، مسافت های مختلفی را طی می کنند و می توان به صورت فردی و جمعی از آنها استفاده کرد. این قایق ها از جمله سخت افزارهای قدیمی جهان هستند که از ابتدای آغاز تمدن بشر وارد عرصه کار شده اند. قایق بادبانی از نخستین وسایل حمل و نقل و از ادوات جنگی مردم در طول تاریخ بوده و تا امروز ادامه داشته که با پیشرفت تکنولوژی نقشی تفریحی گرفته است. قایق های بادبانی امروزه بیشتر جنبه تفریحی و مسابقه ای دارند و زیر نظر یک فدراسیون ورزشی در عرصه جهانی کار می کنند. استفاده از قدرت باد در اقیانوس ها این قایق ها را وارد دسته تفریح های مردم جهان کرده که در فصل گرما از آن استفاده می کنند.

رشد استفاده از قایق های بادبانی در سواحل اروپا و استرالیا بیشتر بوده و مردم با استفاده از قدرت باد این مناطق قایق سواری می کنند. مسابقه های بین المللی زیادی هم در عرصه قایق های بادبانی برگزار می شود.این رشته در ایران تازه وارد است. نزدیک به یک دهه است که قایقرانی در کشور رو به توسعه برداشته و در سال های اخیر خودنمایی می کند. ایران دو پایگاه اصلی قایق های بادبانی دارد، بندر لنگه و نوشهر. تجهیزات مورد نیاز این ورزش باعث شده قایقرانی از رشته های گران محسوب شود و با توجه به اینکه شرایط استفاده از قایق بادی منحصر به فرد است، فرصت استفاده آن برای هر کس پیش نمی آید.

از رشته های آبی مهیج که جنبه تفریحی آن به تازگی رشد کرده رفتینگ است. رفتینگ قایق های بادی بزرگ است که چندین نفر را در خود جای می دهد و در آب های خروشان رودخانه ها جریان دارد. رفتینگ در عرصه ورزشی زیر مجموعه رشته های اسلالوم است، چرا که در آب های خروشان فعالیت می کند. این رشته در کنار مهیج بودن، خطرناک نیز محسوب می شود و به همین دلیل در عرصه ورزشی درجه بندی شده است. رفتینگ شش درجه پیشرفت دارد و تمام افرادی که وارد این رشته می شوند باید آنها را بگذرانند.

رفتینگ در رودخانه های طولانی و پر از صخره و مسیرهای دشوار انجام می گیرد و با توجه به حضور مداوم این ورزشکاران، رودخانه ها توسط سازمان حفظ محیط زیست جهانی نگهداری می شود. در کنار رفتینگ می توان به کایاک اسلالوم نیز اشاره ای داشت اما این رشته بیشتر در حالت ورزشی و مسابقه است. رقابت های آب های خروشان با استفاده از قایق های کایاک برگزار می شود که به دلیل حفظ دشوار تعادل قایق های کایاک بیشتر در حالت حرفه ای انجام می گیرد و شکل تفریحی ندارد.

اسکی روی آب از جمله تفریح های پرهیجانی محسوب می شود که سرعت در آن نقش زیادی دارد. ورزشکار در حالی که اسکی مخصوص به پا دارد به وسیله وسایل آبی موتوری با سرعتی در حدود ۳۰ کیلومتر در ساعت روی آب کشیده می شود. میدان اجرای مسابقه دارای ۲۰۰ متر طول و ۲۰ متر عرض است که به وسیله گوی های شناور به قطر ۲۵ سانتیمتر مشخص شده است.

این ورزش نیازمند قدرت بدنی بالاتنه و پایین تنه ویژه است، همچنین تعادل و توازن و استقامت عضلانی عالی نیاز دارد.اسکی روی آب تنوع زیادی دارد و به صورت های مختلف انجام می شود. اسکی با تخته، اسکی با پای برهنه، اسکی در آب های خروشان، اسکی پرشی و اسکی نمایشی از جمله رشته هایی هستند که در اسکی روی آب انجام می گیرند اسکی روی آب یک رشته تمام آمریکایی است و در این کشور توسعه بسیار زیادی دارد. در سال ۱۹۲۲ رالف ساموئلسون یک جفت تخته را به عنوان اسکی و یک طناب لباس را به عنوان طناب مخصوص یدک کشی در شهر لاک، مینه سوتا مورد استفاده قرار داد.

تا ماه جولای، ساموئلسون موقعیت های متفاوتی را بر روی اسکی ها مورد امتحان قرار داد. او دریافت که تکیه کردن و متمایل کردن بدن رو به سمت عقب و پشت و بالا بودن دهانه یا جلوی چوب اسکی ها رو به بالا و خارج از آب، یک متد و روش مطلوب است. این رشته ورزشی در ایران نیز این روزها رو به رشد است و تفریح خوبی برای مردم می سازد. اسکی روی آب در شمال و جنوب کشور رشد کرده و بسیاری از پایگاه های تفریحی امکانات آن را فراهم کرده اند. این رشته در ایران زیر نظر فدراسیون قایقرانی کار می کند.

جت اسکی نام یک برند مربوط به وسایل آبی انفرادی بود که توسط صنایع سنگین کاوازاکی ابتدا عرضه شد. گاهی به طور اشتباه گفته می شود که این وسیله در شرکت ثبت اختراعات و علایم تجاری ایالات متحده به ثبت رسیده است. یکی از مدل های جت اسکی شامل صفحات فایبرگلاس است که یکی از انواع آن جت اسکی ۴۰۰ است که در سال ۱۹۷۳ به بازار آمده است. امروزه از جت اسکی به عنوان یک وسیله ورزشی و سرگرمی در اسکله ها استفاده می کنند و گاهی اوقات مسابقاتی را نیز ترتیب می دهند جت اسکی ها قایق های یک یا دو نفره کوچک هستند که سرعت بسیار بالایی دارند. حفظ تعادل و عکس العمل سریع برای موفق بودن در راندن جت اسکی بسیار موثر است.

ورزش جت اسکی سواری را می توان ورزشی مابین اسکی روی آب و موتور سواری در نظر گرفت. این ورزش از ابتدای به وجود آمدن و همه گانی شدن آن از سال 1970 محبوبیت زیادی پیدا نموده است.

جت اسکی به وسیله نیروی پیشران ایجاد شده از جریان قوی آب که به وسیله پره های جت اسکی ایجاد می شود به جلو رانده می شود. پره های جت اسکی نیز توسط شافت متصل به موتور جت اسکی به چرخش درمی آید.

ملخ جت اسکی از لحاظ ظاهری و عملکردی مانند یک ملخ می باشد که در داخل یک لوله می چرخد. این ملخ با چرخش خود باعث می شود که آب از یک طرف مکیده شود، سرعت بگیرد و از طرف دیگر با شدت خارج شود. هر چه سرعت چرخش ملخ جت اسکی بیش تر باشد، آب با شدت بیش تری از درون آن خارج می شود و لذا جت اسکی با سرعت بیش تری حرکت خواهد نمود.

سرعت بالای این قایق ها آنها را وارد عرصه تفریح خانوادگی کرده است. به دلیل اندازه مناسب این قایق ها جدا از ساحل های مختلف دریاچه های مصنوعی نیز آنها را برای تفریح و سرگرمی استفاده می کنند.جت اسکی در ایران نزدیک به یک دهه است که وارد شده اما در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است. مناطق آزاد کشور که در سواحل مختلف قرار دارند در پایگاه های تفریحی خود از جت اسکی استفاده می کنند که تفریح نسبتا ارزانتری درقیاس با دیگر رشته های آبی محسوب می شود به عنوان مثال دریاچه ای با امکانات سواحل امارات درنزدیکی تهران : مجوعه تفریحی ورزشی فشافویه ، دریاچه فشافویه ، فشافویه، امکاناتی مانند اسکی روی آب، جت اسکی و... دارد.

PWC ها کوچک، تندرو، خوش‌دست، بهره‌مند از قابلیت هدایت آسان و همه‌جارو هستند، افزون بر این سیستم محرکه آنها فاقد پروانه خارجی است که خود سلامت بیشتر حیات‌وحش دریایی و شناگران را به همراه خواهد داشت. همه این دلایلی که برشمردیم سبب شده که در بسیاری موارد این وسیله بر قایق‌های کوچک موتوری جهت استفاده‌های غیرتفریحی برتری داشته باشد. یکی از مهم‌ترین موارد کاربرد غیرتفریحی این وسیله در نجات افرادی است که درون دریا به مشکل برخورد کرده‌ و یا در سیلاب گرفتار شده‌اند. البته در کنار این موارد PWCها وسیله‌ای تندرو و بسیار مناسب جهت استفاده در پلیس دریایی و گارد ساحلی هستند، که با تجهیز به اسپیکرهای ضدآب، سیستم رهیاب ماهواره‌ای، رادارهای بازتاباننده، مودم‌های رادیوئی و سایر موارد کاربردی برای پلیس، کارایی غیرتفریحی خود را بیش از پیش به رخ می‌کشند.

مشخصات فنی و آلایندگی

PWCها تا پیش از دهه 90 میلادی از قانون جامعی در خصوص آلایندگی برخوردار نبودند اما در سال 1999 صنعت ساخت این وسیله نقلیه دریایی که دیگر تنها کاربرد تفریحی نداشت با گارد ساحلی ایالات متحده به توافق رسید که حین راندن، سرعت این وسیله از 65 مایل بر ساعت (حدود 120 کیلومتربرساعت) تجاوز نکند.

همچنین تا پیش از آغاز این دهه، PWCها از پیشرانه‌های چرخشی دوزمانه‌ای بهره می‌برند که اگرچه در قیاس با انواع چهارسرعته دو زمانه کوچک‌تر و سبک‌تر بودند، اما آلایندگی بیشتری داشتند و با ترکیب روغن روانکار و سوخت مصرفی، تا 25 درصد بیش انواع چهارزمانه روغن نسوخته وارد محیط زیست می‌کردند. قانونمند شدن استفاده از این وسیله سبب شد کمپانی‌های تولید کننده به پیشرفت‌های قابل دفاعی در کاهش آلایندگی آنها دست پیدا کنند، پیشرفت‌هایی هم‌چون توسعه بهره‌گیری از پیشرانه‌های چهارزمانه، استفاده سیستم پاشش سوخت مستقیم در انواع دوزمانه، استفاده از انواع کاتالیزگر و… که سبب شدند میزان آلایندگی PWCها تا 75 درصد کاهش پیدا کند.

اکنون PWCها به جایی رسیده‌اند که با تجهیز به انواع کم‌مصرف پیشرانه، به قدرتی بیش از 300 اسب‌بخار یا 220 کیلووات و سرعتی افزون بر 70 مایل بر ساعت یا حدود 120 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنند (حتی در مواردی 150 کیلومتربرساعت!) و قادر به حمل 95 لیتر سوخت در باک خود باشند! این وسایل روزبه‌روز به انواع بیشتری از وسایل رفاهی برای سرنشینان همانند پَد‌های آفتابی مجهز می‌شوند و تا جایی پیش خواهند رفت که امکانات یک قایق تفریحی کروز را در اختیار سرنشینان قرار دهند و حتی یک تریلر را از ساحلی به ساحل دیگر حمل کنند!

تاریخچه غواصی

نوشته های تاریخی نشان می دهند که الکساندر کبیردر لنگرگاه شهر تایر (tyer)، لبنان کنونی،که در سال 322 قبل از میلاد  در محاصره او بود نه تنها غواصانی را برای از بین بردن موانع دشمن در این لنگرگاه به زیرآب فرستاد بلکه خودش نیز برای نظارت به پیشرفت کار آنها به زیر آب رفت.ریشه اصلی آشنایی در نیاز بشر به رهبری نظامی،انجام خدمات زیر آبی،تجارت زیر آبی و گسترش دروازه های  دانش از طریق جستجو و کشف اسرار نهفته است. هیچ کس به درستی نمیداند چه وقت بشر پی برد که می تواند با حبس نفس در سینه برای مدتی زیر آب باقی بماند ولی زمانیکه غواصی به عنوان یک حرفه مورد استفاده قرار گرفت به بیش از 5000 سال پیش باز می گردد.کوشش غواصان اولیه با صید موادی چون غذا و اسفنج،مرجان و مروارید که بیشتر ارزش تجاری داشت در آبهای کم عمق (کمتر از 100 پا) محدود می شد.

غواصی و عکاسی زیر آب نزدیک به یک دهه است که وارد عرصه تفریحی ایران شده است. فدراسیون غواصی و غریق نجات در ایران با سرمایه گذاری در بخش های مختلف دریای خزر و خلیج فارس توسعه خوبی در غواصی ایجاد کرده و هم اکنون ایران در این ورزش هم از نظر حرفه ای و هم از نظر تفریحی شرایط خوبی دارد. ایران در شمال و جنوب وخود پایگاه های مختلف غواصی دارد که همانند باشگاه کار می کنند. این باشگاه ها کلاس های آموزشی دارند و در مسابقات مختلف نیز شرکت می کنند.

غواصی علاوه بر اینکه کاربردهای صنعتی، پژوهشی، و نظامی دارد، برای ورزش و تفریح هم انجام می شود. امروزه ورزش غواصی و غواصی تفریحی به صورتی همگانی درآمده و به شکل گسترده ای در بسیاری از کشورهای جهان فعالیتی مفید، مفرح، لذتبخش و نیز منبع درآمد در صنعت اکوتوریسم شده است. تنفس زیر آب با استفاده از هوای فشرده تاریخچه ای کوتاه دارد. اما غواصی در دریا و سفر به عمق دریا از دیرباز توسط بسیاری از ملل جهان انجام می پذیرفته است.

تعریف ساده این ورزش چنین است که شخصی به زیر آب شیرجه می رود و تنها هوایی که در اختیار دارد، هوایی است که در شش های خود ذخیره کرده است. در واقع این ورزش در نوع خود از قدیمی ترین ورزش های آبی جهان شناخته می شود.

مثال بارز آن جستجوی مروارید است که در حدود چهار هزار سال پیش در دریای مدیترانه انجام می شد و اشخاص برای خارج کردن دانه های مروارید و یافتن صدف های مرواریددار، به اعماق مدیترانه شیرجه می رفتند و دقایقی چند را تنها با تکیه بر هوای ذخیره شده در شش های خود به جستجو برای مروارید می پرداختند.

اما این پدیده در حقیقت یک پایه و اساس علمی هم دارد، چرا که بدن در زیر آب با شرایط تازه ای مواجه می شود که در نتیجه قلب، سیستم گردش خون و عضلات انسان همگی به گونه ای عمل می کنند تا اکسیژن را در بدن ذخیره کنند. غواصی آزاد ورزشی پر رمز و راز است که به خصوص طی پنجاه سال گذشته توجه پژوهشگران و اهل علم را به خود جلب کرده است.

در دهه پنجاه میلادی یعنی بین ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ پزشکان به غواصان آزاد هشدار دادند که در عمق بیشتر از ۵۰ متر نگه داشتن نفس مساوی با مرگ است، چرا که فشار آب در چنین عمقی باعث می شود قفسه سینه و دنده ها ما نند کاغذ مچاله شده در دست انسان، در هم شکسته شوند اما امروز مشاهده می کنیم که غواصان آزاد به عمق ۲۰۰ متری هم می روند. جالب است گفته می شود که این عمق حتی از عمقی که زیر دریایی ها در جنگ جهانی دوم توان رسیدن به آن را داشتند، بیشتر است.

آنچه باعث پیشرفت های اعجاب انگیز در این ورزش و توانایی های غواصان شده، تحقیقات درخشان فیزیولوژی است که جمعی از پدیده های مختلف در رابطه با آب را در بدن کشف کرده است. تجهیزات مورد نیاز این ورزش یک جفت باله های غواصی (فین)، ماسک غواصی و لوله تنفس بر سطح آب (استورکل) است.

غواصی نحوه های زیادی برای انجام دارد. یکی از روش های غواصی، غواصی آزاد است که ورزشی بسیار سنگین و فرح بخش به شمار می رود. در این ورزش اولین هنر غواص، استفاده صحیح از شش ها در تنفس صحیح و حمل هوای کافی در غواصی است. در ابتدا این ورزش برای جستجوی مروارید در سطح دریا مورد استفاده قرار می گرفته ولی بعد پا به عرصه ورزش حرفه ای گذاشته و باشگاه های ویژه ای برای این کار به وجود آمده اند.

یکی از دیگر روش های غواصی، غواصی با تجهیزات تنفسی زیر آب یا غواصی اسکوبا است. در این روش غواص با همراه داشتن هوای فشرده تنفسی که درون سیلندر غواصی ذخیره شده به زیر آب رفته و غواصی می کند.

غواصی با سیستم اسکوبا مدار باز نوع دیگر غواصی است. سیستم های اسکوبای مدار باز، سیستم های تنفسی هستند که بازدم غواص را درون آب تخلیه می کنند. غواصی با سیستم های مداربسته تنفسی نوع دیگری از این رشته است. سیستم های مدار بسته تنفسی، به گونه ای ساخته شده اند تا قابلیتپالایش بازدم غواص را داشته و بازدم او را با حذف دی اکسید کربن و افزودن اکسیژن برای تنفس دوباره آماده کنند.

نوع دیگر غواصی با تغذیه از سطح است. در این نوع غواصی که بیشتر در خدمات غواصی صنعتی کاربرد دارد، گازهای تنفسی از طریق شلنگی به نام بند ناف، از سطح به غواص انتقال پیدا می کند. تغذیه از سطح اغلب از یک کشتی پشتیبان غواصی و گاهی اوقات، به طور غیرمستقیم از طریق یک زنگ غواصی ارائه می شود. غواصان تغذیه از سطح، همیشه نیازمند پوشیدن کلاه و یا ماسک های غواصی هستند که صورت را کامل پوشش می دهند.

غواصی اشباع، روشی است که اجازه می دهد غواصان صنعتی در ارتباط با کار در عمق به مدت چند روز یا چند هفته باقی بمانند. این نوع غواصی اجازه می دهد تا از نظر اقتصادی کار بیشتری انجام شده و ایمنی افزایش یابد. در این نوع غواصی پس از اتمام کار در آب، غواصان در زیستگاه خشک و تحت فشار در زیر آب و یا محفظه های فشار بر روی عرشه یا سکوهای پشتیبانی به استراحت می پردازند یا ممکن است با زنگ غواصی منتقل شوند. در پایان این نوع غواصی برداشت فشار، ممکن است روزهای بسیاری طول بکشد.

پاراسل

پاراسل را هم می توان در گروه ورزش های آبی و هم در گروه تفریحات هوایی قرار داد و در واقع می توان گفت پاراسل نقطه مشترک بین تفریحات آبی و تفریحات هوایی است. در این ورزش فرد استفاده کننده با کمک پرسنل مجرب، با قرار گرفتن درون جلیقه نجات دیگر و تجهیزات به چتر پاراسل متصل شده و با حرکت قایق به آرامی اوج می گیرد. با سرعت گیری و پیش روی قایق ارتفاع چتر نیز افزایش یافته و در کنار هیجان بالا، چشم انداز بسیار زیبای دریا و ساحل را به ارمغان می آورد.پس از پایان عملیات پاراسیلینگ که در حدود ۱۰ دقیقه به طول می انجامد، قایق به نزدیکی ساحل بازگشته و چتر به آرامی در محدوده معین فرود می آید. پاراسل به تازگی در شمال ایران فعالیتش را آغاز کرده و برای کشور تازگی دارد. البته به دلیل قیمت بالای این تفریح اقبال عمومی زیادی از این رشته نشده و بیشتر مردم ترجیح می دهند جت اسکی یا دیگر تفریح های آبی را تجربه کنند.